Wanneer de zon daalt in het
westen
en blauwe lucht de hemel kleurt
de wind vrij spel heeft en als
‘geste’
in wolken elke vorm heeft
goedgekeurd
verwonder ik mij over
ruimte
de eindeloosheid van het
lage land
de ongereptheid van een zee van bloemen
karmijnrood met goudgele
rand
de tulp
dichtbij op ware grootte
tapijt tot aan de horizon
dit schouwspel ligt hier aan
mijn voeten
op droge klei
in ’t landschap
als een zijdezachte japon