In de kille winter is er stilte
‘t is mutsenweer, de lucht zo helder blauw
de boom waarbij ik in de zomer schaduw zocht
staat kwetsbaar maar standvastig in de kou
ik kruip wat dieper in mijn shawl en blaas
zo af en toe wat wolkjes in de lucht
en zomaar uit het niets, daar is ie weer
die wonderlijke ganzenvlucht
‘t doorbreekt opeens de stilte
de grote “ V” van “vorst” is daar
de vogel trek naar ‘t verre zuiden
dat is voor mij pas echt een teken van het nieuwe jaar
want hoe is ‘t mogelijk dat zij de route feilloos vliegen
ze stemmen af zonder gebruik van de techniek
er komt een oergevoel in mij naar boven
waar de natuur de vrijheid heeft ontstaat spontaan muziek
ze doceren elkaars kracht en kwetsbaarheid
door regelmatig hun posities om te ruilen
en zakt de koploper iets terug
dan spaart hij energie om even achter ‘n andere gans te schuilen
de ganzen communiceren een ‘ga-gak’
er is geen ruis maar wel hetzelfde doel
een beetje weemoed komt er ook naar boven…
daar in de lucht daar is het nog: het groepsgevoel